Publikacja porusza jeden z najbardziej spornych tematów, czyli prawo do wolnoci myli, sumienia i wyznania dziecka w Polsce. Wskazuje na odrbnoci i dysproporcje w widzeniu pozycji i zdolnoci dziecka do korzystania z tego prawa w doktrynie prawa polskiego, midzynarodowego, kocielnego i prawa innych krajów. Analizuje rónice historyczne i kulturowe ksztatujce definicj dziecka, dziecistwa oraz wzrastajcych z wiekiem kompetencji emocjonalnych i intelektualnych dziecka w tym zakresie. W tym celu siga te poza materiaami stricte prawnymi do róde z obszaru filozofii prawa, socjologii i pedagogiki i w takim sensie ma te interdyscyplinarny charakter. Wskazuje, e to podstawowe prawo czowieka pomimo zalece Komitetu Praw Dziecka do zmiany zachowawczego stanowiska stanowi wci neglecta regio polskiej doktryny prawnej.

 

Autorka ma wiadomo, e poruszajc ten temat otwiera tym samym mitologiczn puszk Pandory, któr w warunkach polskich stanowi prawo dziecka starszego do swobody religijnej i wiatopogldowej w zakresie nauczania religii i etyki w szkole pastwowej. Ufa jednak, e gbsza dyskusja w tym zakresie umoliwi zmian niekorzystnego obecne podejcia do prawa dziecka starszego w Polsce i pozwoli mu tak jak i jego rówienikom w innych krajach na korzystanie z przyznanej mu w Konwencji o Prawach Dziecka z 1989 r., autonomicznie pojtej wolnoci w zakresie myli, sumienia i wyznania a stanowicej najbardziej fundamentalne prawo czowieka.