Publikacja stanowi (pierwsze polskojzyczne) opracowanie o charakterze monograficznym powicone Prokuraturze Europejskiej, w którym podjto prób analizy zarówno genezy koncepcji, jak i ostatecznego ksztatu Prokuratury Europejskiej w wietle przepisów rozporzdzenia Rady (UE) nr 2017/1939 z 12 padziernika 2017 r. wdraajcego wzmocnion wspóprac.

Utworzenie Prokuratury Europejskiej od dziesicioleci stanowio przedmiot oywionej dyskusji zarówno wród polityków, jak i naukowców. Z jednej strony argumentowano konieczno ustanowienia wspólnotowego organu strzegcego interesów budetowych UE, z drugiej za – rzdy pastw czonkowskich byy sceptycznie nastawione do propozycji transferu kolejnych kompetencji na poziom ponadnarodowy, zwaszcza w szczególnie newralgicznej dziedzinie prawa karnego w najwyszym stopniu utosamianej z suwerennoci pastwow (ius puniendi).

Spory na tym tle zostay ostatecznie rozstrzygnite przez Traktat z Lizbony, który przesdzi, e Unia posiada kompetencje w zakresie stanowienia norm prawnokarnych majcych na celu ochron wasnych interesów budetowych (art. 325 TFUE), zwalczanie powanej przestpczoci transgranicznej (art. 83 ust. 1 TFUE), a ponadto zapewnienie skutecznoci wdraania polityk unijnych (art. 83 ust. 2 TFUE). Ponadto traktat przewidzia moliwo ustanowienia Prokuratury Europejskiej (art. 86 TFUE) z podstawowym zadaniem w zakresie zwalczania przestpczoci wymierzonej w budet UE oraz moliwym poszerzeniem jej mandatu o zwalczanie innych gronych form przestpczoci transgranicznej.

W publikacji przyjto zaoenie, e ustanowienie Prokuratury Europejskiej stanowi modelowy przykad rozlewania si procesu integracji na coraz to nowe obszary (spill-over). Jest ona zatem, z jednej strony – pochodn procesu autonomizacji budetowej Wspólnot, z drugiej za – jest cile zwizana z procesem konstytucjonalizacji wspólnotowego porzdku prawnego, który zdeterminowa konieczno zapewnienia efektywnoci prawa wspólnotowego, m.in. z wykorzystaniem sankcji karnych jako rodka ultima ratio.